غلامرضا بنی اسدی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار نیوز قرار داده‌است، نوشت:
هاشمی رفسنجانی در تقویم جمهوری اسلامی، روزی به نام خود ندارد. به واقع او را که شناسنامه انقلاب می خوانند در تقویم نیست. این را بیشتر حس کردم وقتی در خبرها اضافه شدن روزی با نام مرحومِ مصباح یزدی با عنوانِ”روز علوم انسانی اسلامی / بزرگداشت علامه مصباح یزدی” را خواندم.
جایگاه علمیِ مرحوم مصباح بر همه آشکار است اما جایگاهِ انقلابی و راهبردیِ مرحوم هاشمی هم شهرت بین المللی دارد. تاثیر او بر فرهنگ و اقتصاد و زندگی مردم هم از دیگران خیلی بیشتر است. او نیاز به معرفی ندارد. کارکرد های چند وجهی زندگی از نام او یک شبکه معنایی ساخته است. به گونه ای که با خواندن و شنیدنِ نام هاشمی به یاد مجتهد سیاسی، قرآن پژوه، سیاستمدار، انقلابی، فرمانده، شخصیتِ همیشه رئیس، مردِ سایه و….. ده ها عنوان دیگر به ذهن می رسد. بر خلاف دیگران که نامشان حاوی بسامد معنایی گسترده نیست، ایت الله هاشمی رفسنجانی شوکتی چنین دارد. لذا نمی شود او را در یک تک فریم دید و شناخت. شناخت او نیازمندِ اشراف به زوایای متعدد و صفحات پرشماری است که تحت تاثیر مدیریت او رقم خورده است.
نگاه صفر و یکی ما را نه تنها به نتیجه نمی رساند که از او دورتر می کند. من این گزاره را که ویکی پدیا می نویسد را قرین به واقع می بینم که “هاشمی رفسنجانی یکی از تعیین‌کننده‌ترین سیاستمداران ایران از دوران پیدایش جمهوری اسلامی و در عین حال، دوست نزدیک {آیت الله} سیدعلی خامنه‌ای و شاگرد {امام} روح‌الله خمینی و رازدار اسرار جمهوری اسلامی ایران نیز بود. او یکی از با نفوذترین سیاستمداران ایران محسوب می‌شد. در دوران ریاست جمهوری، با توجه به شرایط جدید کشور و پایان جنگ، وی اقدامات گسترده‌ای را در طی ۸ سال در ابعاد گوناگون سیاست داخلی و خارجی، اقتصادی، نظامی و امنیتی انجام داد که به دوران سازندگی شهرت یافته‌است. مهم‌ترین اولویت دولت در این دوران، بازسازی زیربناهای اقتصادی و صنعتی کشور، توسعه روابط سیاست خارجی و اصلاح ساختار مدیریتی کشور بود که انتقاداتی را نیز در پی داشته‌است. در این دوران، تعداد بسیار زیادی سد، کارخانه و کارگاه تولید صنعتی راه‌اندازی، و در بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ دانشگاه ساخته شد. این اصلاحات، تبعاتی منفی نظیر افزایش تورم و قیمت مسکن در دورهٔ اول ریاست جمهوری وی را نیز در پی داشت. ثبت رکورد تورم ۴۹٫۴ درصدی بالاترین رقم تورم ثبت شده در تاریخ ایران، در دوران ریاست جمهوری وی اتفاق افتاد.”
این همه تنها یک برگ است در معرفی مردی که مثنوی 70 من کاغذ هم در تعریف او کم می آورد. او را باید تمام ساحتی دید برای داوری. با این همه شخصیت و اثرگذاری او در تاریخ انقلاب اقتضا می کند، برگی از تقویم به نام او تحریر شود. نقد به جای خود، تجلیل هم به جای خود.
انتهای پیام