بهمن هدایتی، موسس سایت پارسینه، در یادداشتی که در اختیار نیوز قرار داده است، نوشت:
خاصیت رسیدن به چهل سالگی و بالاتر، “قدمت پیدا کردن” است! آدم یکهو متوجه می‌شود سی و پنج سال “خاطره” در لوح محفوظش دارد!
نمی‌خواهم مثل پیرمردها و بازنشسته های پارک ها حرف بزنم ولی واقعا حس عجیبی است که به‌قول معروف تا به این سن نرسید، متوجه‌اش نمی‌شوید!
نوزده سال قبل، به اتفاق دوست عزیز و قدیمی ام، مجید عزیزی به دانشگاه آزاد رودهن رفته بودم، واقعیتش را بخواهید فقط برای تماشا!
اگر بخواهم حال و هوای دانشگاه آزاد رودهن دهه هشتاد را برایتان مجسم کنم، همین قدر کافی است بگویم که این دانشگاه در آن زمان رونق دانشجو و دانشگاه آزاد و زاد و ولد و اوج نقش آفرینی دهه شصتی ها و البته اوج اقتدار و حکومت بلامنازع دکتر جاسبی، حقیقتا یک جاذبه گردشگری/ سبک زندگی به معنای دقیق بود: اینستاگرام دهه شصتی ها بود وقتی اینترنتی در کار نبود!
مد و موسیقی و جولانگاه روابط تهاجم فرهنگی گونه دختر و پسر، بطور کلی جاذبه حواشی دانشگاه آزاد رودهن از اصل شبه اکادمیک اش بیشتر بود و این را کسانی که آن سالها، آنجا دانشجو بودند، خوب می‌دانند.
مجید که دانشجوی آنجا بود، پیشنهاد کرد که به عنوان “مستمع آزاد” در یک کلاس جالب شرکت کنم: معارف اسلامی ۲، درس عمومی با استادی جوان و متفاوت، جمعیت جوان و پرشور و بازیگوش و مختلط اینقدر زیاد بود که دانشجویان صندلی های اضافه را تا پیشخوان استاد چیده بودند ولی استاد جوان با چاشنی تحکم به طرز ماهرانه ای آن کلاس شلوغ را “کنترل” و اداره میکرد.
جدی بود و قاطع، شوخی های بچه ها را در نطفه خفه میکرد و جواب دندان شکن می‌داد، حضور و غیاب سخت گیرانه داشت و البته حواس جمع! آنقدر که متوجه حضور غریبه ای مثل من به عنوان مستمع آزاد هم شد و پرس و جو کرد که برای چه آمده ام و آمدنم بهر چیست.
استاد جوان از نیاز دانشجویان به نمره به عنوان یک ابزار قاطع و خاص استفاده میکرد، تکلیف درسی متفاوت و خلاقانه و البته سختی، برای دانشجویان تعیین کرده بود: نوشتن نامه به دفتر یک مرجع تقلید در قم، مطرح کردن یک شبهه عقیدتی و دریافت جواب از آن مرجع تقلید.
خوب یادم هست که دانشجوها اعتراض کردند که شاید فرایند نامه نگاری طول بکشد و به آخر ترم و نمره گرفتن نرسد، اما مضمون پاسخ استاد این بود که این مشکل شماست، فقط انجامش بدهید.
درس معارف اسلامی یک درس عمومی معدل ساز و اسان و بی چالش بود و هست اما استاد جوان تصمیم گرفته بود آن را به هرقیمت و با قاطعیت انقلابی، با شیوه ای جدید تدریس کند و طرحی نو دراندازد
خود من هم یک روز صبح، بعد از نوزده سال فهمیدم و یادم آمد که استاد متفاوت آن روزهای دانشگاه آزاد رودهن، همین آقای هاشمی گلپایگانی ستاد امر به معروف جنجالی و متقاوت اخیر است!
این نوشته هیچ نتیجه گیری اخلاقی و غیراخلاقی ندارد و شما هر برداشتی داشته باشید به خودتان مربوط است!
انتهای پیام