namnakk

رژیم آنلاین دکتر روشن ضمیر https://rdiet.ir/

تغذیه مناسب برای پسران و دختران به دلیل تفاوت در ساختار بدن، اندازه و نیازهای بدنی متفاوت است. مشکلی که اغلب ایجاد می شود، تعیین تفاوت های عمده بین کودکان در حال رشد و در نتیجه ایجاد یک برنامه غذایی است که برای نیازهای تغذیه ای بهترین کار را دارد. در حالی که بسیاری می‌دانند که دختران به مواد مغذی بیشتری مانند آهن و کلسیم نیاز دارند، اغلب وقتی صحبت از مقدار مناسب پروتئین می‌شود، سردرگمی ایجاد می‌شود.

بچه های جوان:

هنگامی که کودکان بین سال‌های نوپا تا هفت سالگی هستند، پروتئین مورد نیاز برای پسران و دختران تقریباً یکسان است. در چند سال اول زندگی، کودکان نیازهای تغذیه ای مشابهی دارند زیرا سرعت رشد آنها مشابه است. در این سن، پسران سطح تستوسترون را که در گروه های سنی بالاتر وجود دارد، ندارند و بنابراین رشد عضلانی آنها شبیه به دختران همسن است.

کودکان خردسالی که هنوز به مرحله بلوغ نرسیده اند برای رشد سالم به مقدار زیادی میوه، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین نیاز دارند. این امر در مورد پسران و دختران صدق می کند، بنابراین والدین باید تلاش کنند تا اطمینان حاصل کنند که فرزندانشان غذاهای متنوعی را برای تغذیه مناسب دریافت می کنند.

بلوغ زودرس:

پسران و دختران معمولاً از حدود هشت تا نه سالگی شروع به رشد سریع و رشد فیزیکی می کنند. این زمانی است که دختران و پسران شروع به داشتن نیازهای تغذیه ای متفاوت می کنند. به طور خاص، پسران برای همگام شدن با رشد سریع ساختارهای عضلانی و اسکلتی به پروتئین بیشتری نیاز دارند در حالی که دختران معمولاً برای متعادل کردن چرخه‌های قاعدگی به کلسیم و آهن بیشتری نیاز دارند.

در حدود سن هشت سالگی، والدین باید اطمینان حاصل کنند که پسرها پروتئین بیشتری در رژیم غذایی خود دریافت می کنند. این لزوما به معنای اضافه کردن گوشت بیشتر نیست، که ممکن است محتوای چربی بیشتری داشته باشد. در عوض، والدین باید لوبیا، تخم مرغ، برنج قهوه ای و آجیل را به رژیم غذایی اضافه کنند. دختران به مقدار کمی پروتئین کمتری نیاز دارند زیرا رشد ماهیچه ای مشابهی را که پسران در دوران بلوغ تجربه می کنند ندارند.

اواخر سال های نوجوانی:

در اواخر سالهای نوجوانی، پسران برای ارزش غذایی مناسب همچنان به پروتئین بیشتری نسبت به دختران نیاز دارند. هنگامی که کودکان در حدود ۱۴ سال سن دارند، برای حمایت از تغییرات در فعالیت بدنی، رشد و رشد فیزیکی به کالری بیشتری نیاز دارند. این بدان معناست که پسران نسبت به سال‌های جوان‌تر به پروتئین بیشتری نیاز دارند و دختران معمولاً به آهن بیشتری نیاز دارند.

بزرگسالی:

سطح پروتئین در بزرگسالی بین افراد متفاوت است، اما بیشتر مردان کمی بیشتر از زنان به پروتئین نیاز دارند. به طور متوسط، زنان به حدود ۴۶ گرم پروتئین نیاز دارند در حالی که در عوض مردان تقریباً ۵۶ گرم پروتئین نیاز دارند.

در حالی که این اعداد کلی میانگین خوبی هستند، عوامل دیگری در میزان پروتئین مورد نیاز بدن نقش دارند. بزرگسالان فعال بدنی که اغلب ورزش می کنند یا ورزشکاران به دلیل سطح فعالیت به پروتئین بیشتری نیاز دارند. زنان باردار یا شیرده نیز برای تامین صحیح مواد مغذی به نوزاد و تولید شیر به سطوح پروتئین بالاتری نیاز دارند.

در حالی که طیف وسیعی از عوامل در میزان مناسب پروتئین برای تغذیه مناسب دخیل هستند، پسران معمولاً به سطوح کمی بالاتر برای حمایت از رشد عضلانی نیاز دارند. دختران به دلیل توده عضلانی کمتر به پروتئین کمتری نیاز دارند.

مهم نیست که در چه مرحله ای از زندگی هستیم، بسیار مهم است که یک رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشیم. تغذیه خوب یکی از اجزای اساسی بدن ما است و تمام غذاها توسط بدن ما به سه جزء اصلی تقسیم می شوند: پروتئین، چربی و کربوهیدرات. آیا تا به حال به شما گفته اند که خوردن کالری شکر اشکالی ندارد، زیرا بدن آنها را سریعتر از کالری چربی می سوزاند؟ این یک افسانه کامل است. بدن همه غذاها را به یک شکل می سوزاند و پس از تجزیه، بدن بلافاصله از آن به عنوان انرژی استفاده می کند یا به عنوان چربی ذخیره می کند.

مراحل زندگی

در طول مراحل زندگی، ما دچار تغییراتی می شویم و اغلب به مقادیر متفاوتی از مواد مغذی خاص در رژیم غذایی خود نیاز داریم. مراحل اصلی زندگی انسان عبارتند از دوران شیرخوارگی، شیرخوارگی، کودکی، نوجوانی، بلوغ و پیری. البته حاملگی نیز وجود دارد که با خود مجموعه ای از نیازهای تغذیه ای اضافی برای حفظ سلامت مادر و کودک در طول بارداری به همراه دارد. در تمام مراحل زندگی، ما برای رشد، رشد ماهیچه ها و بافت ها، بهبودی و غیره به کالری های موجود در رژیم غذایی خود از پروتئین ها، کربوهیدرات ها و چربی ها نیاز داریم. به عنوان مثال، کودکان برای رشد مناسب مغز و الگوی رشد مناسب به این مواد مغذی نیاز دارند. سال اول زندگی زمانی است که همه انسان ها با سریع ترین سرعت رشد می کنند، بنابراین مواد مغذی زیادی برای حمایت از این رشد مورد نیاز است.

نیازهای غذایی ما در طول زندگی به دلیل عواملی مانند رشد و سطح فعالیت تغییر می کند. افراد میانسال با کاهش متابولیسمشان به کالری کمتری نیاز دارند، اما همچنان برای حفظ سلامتی خود نیاز به دریافت مقدار مناسب مواد مغذی دارند. یکی از راه های انجام این کار استفاده از مکمل های حاوی پروتئین و تعدادی ویتامین و سایر مواد مغذی است. مکمل های پروتئینی راهی عالی برای دریافت مواد مغذی مورد نیاز بدون افزودن چربی، کربوهیدرات و کالری به رژیم غذایی شما هستند.

نیازهای تغذیه ای زنان بالغ

با رسیدن به سن بیست سالگی، میزان کالری مورد نیاز روزانه شروع به کاهش می کند، حدود پنج تا ده درصد در هر دهه از زندگی. این بدان معناست که یک زن یائسه تنها به دو سوم کالری مورد نیاز خود در نوجوانان و بزرگسالان جوان نیاز دارد.

اگرچه زنان با افزایش سن به کالری کمتری نیاز دارند، اما همچنان باید مقدار مناسبی از مواد مغذی خاص از جمله کلسیم، ویتامین D و ویتامین های گروه B را دریافت کنند. گاهی اوقات، بسیاری از زنان برای دریافت تمام مواد مغذی مورد نیاز خود، به خصوص پروتئین، استفاده از مکمل های پروتئینی را انتخاب می کنند.

با پیروی از یک رژیم غذایی سالم که شامل مکمل‌های پروتئینی است، می‌توانیم مطمئن باشیم که پیر می‌شویم. در واقع، تغذیه سالم به ما این امکان را می‌دهد که تا سال‌های پیری فعال بمانیم، بدون اینکه از واکر و عصا استفاده کنیم، و تغذیه خوب نیز برای حفظ بینایی خوب مفید است.

سه ماده مغذی وجود دارد که همه ما برای زنده ماندن به آنها نیاز داریم و یکی از آنها پروتئین است. اینها مواد مغذی هستند که به ساخت و حفظ عضلات و بافت های قوی کمک می کنند و بدون پروتئین کافی، ما مستعد ابتلا به تعدادی از شرایط سلامتی از جمله بیماری قلبی و بیماری کلیوی هستیم.

افراد مسن و تغذیه مناسب

بسیار مهم است که ما تغذیه مناسب داشته باشیم، به خصوص با افزایش سن. متأسفانه، بسیاری از افراد مسن تغذیه مورد نیاز برای سالم ماندن و فعال ماندن را دریافت نمی کنند. این ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد، از جمله:

نداشتن پول کافی

عدم دریافت غذاهای سالم

نمی توانند خودشان بروند خواربار فروشی بخرند

نداشتن دندان مصنوعی مناسب

شرایط فیزیکی که باعث می شود بدن مواد مغذی خاصی را جذب نکند

زوال عقل یا پیری

اغلب، بسیاری از سالمندان عادات غذایی خود را تغییر می‌دهند و بسیاری از غذاهایی را که قبلاً می‌خوردند، یا به دلایل ذکر شده در بالا یا صرفاً به این دلیل که ذائقه‌شان تغییر کرده و دیگر غذاهای خاصی را دوست ندارند، متوقف می‌کنند. بسیاری از افراد مبتلا به زوال عقل و آلزایمر اغلب غذا خوردن را فراموش می کنند، که می تواند باعث “هدر رفتن” آنها شود، زیرا آنها مواد مغذی مورد نیاز برای سالم ماندن را دریافت نمی کنند. اغلب حفظ سلامت این بیماران دشوار است و مکمل های غذایی اغلب برای اطمینان از دریافت تمام مواد مغذی مورد نیاز بیماران استفاده می شود.

تعدادی مکمل پروتئینی دیگر نیز وجود دارد، از جمله پودرهای پروتئینی که در شکلات، وانیل، توت، میوه و طعم های دیگر موجود است و می توان از آنها برای تهیه اسموتی ها و نوشیدنی های غنی از پروتئین استفاده کرد. پودرهای پروتئین بدون طعم نیز موجود است و می توان آنها را به بسیاری از دستور العمل های مورد علاقه شما اضافه کرد. همچنین بسیاری از مکمل‌های پروتئین مایع وجود دارد که بسیاری از آنها از قبل مخلوط شده‌اند تا بتوان آن‌ها را در اطراف حمل کرد و به هر جایی برد. اما بسیاری از این مکمل‌های مایع تنها در وعده‌های ۱۰ اونسی موجود هستند، که باعث می‌شود آنها به راحتی حمل شوند یا در کیف یا کوله‌پشتی قرار گیرند.

آکنه شایع ترین بیماری پوستی در سنین نوجوانی است. معمولاً در شروع بلوغ ظاهر می شود و در بیشتر موارد در دختران و پسران به ترتیب در ۱۷ و ۱۹ سالگی به اوج خود می رسد، سپس به تدریج بهبود می یابد و در نهایت تا سن ۲۵ سالگی از بین می رود. این بیماری به دلیل فعالیت بیش از حد چربی ایجاد می شود. غدد این غدد سبوم اضافی ترشح می‌کنند که می‌تواند فولیکول‌های شما را مسدود کند و باعث رشد باکتری‌هایی شود که در آنجا زندگی می‌کنند. اما، چرا غدد چربی در وهله اول بیش از حد فعال می شوند؟ معمولاً مقصر فعالیت هورمون هاست. هورمون های بلوغ، به ویژه هورمون های مردانه به نام آندروژن، می توانند تولید بیش از حد سبوم را تحریک کنند. این هورمون ها همچنین می توانند باعث ایجاد آکنه در چرخه قاعدگی زنان شوند، به همین دلیل است که زنان اغلب در بزرگسالی با این مشکل مواجه می شوند. هورمون‌ها نیز در برخی از انواع قرص‌های ضد بارداری یافت می‌شوند که می‌توانند باعث ایجاد جوش شوند.

افسانه های رایج زیادی در مورد علل بیماری وجود دارد. حقیقت این است که خوردن غذاهای ناسالم و شکلات باعث آکنه نمی شود. علاوه بر این، پوست و موی چرب مستقیماً این مشکل را ایجاد نمی کند، بلکه اغلب نشانه بیش فعالی غدد چربی است که علت واقعی بیماری است. برخی از محققان حتی پیشنهاد می کنند که استرس ممکن است وضعیت آکنه موجود را تشدید کند، اما در واقع نمی تواند باعث آن شود. استعداد ابتلا به آکنه نیز می تواند ژنتیکی باشد. این عارضه در افراد با اصل و نسب قفقازی بیشتر از افراد آسیایی یا آفریقایی است.

هر چیزی که پوست را تحریک کند نیز ممکن است باعث این بیماری شود، از جمله:

• مالش لباس
• استفاده از برخی محصولات زیبایی
• قرار گرفتن در معرض دمای شدید

چگونه با رژیم غذایی آکنه را از بین ببریم:

واقعیت این است که به گفته متخصصان پوست، تغذیه نقش مهمی در بروز آکنه ندارد. مطالعات مختلف نشان داده است که ژنتیک در مقایسه با عوامل محیطی (مانند رژیم غذایی یا استرس) نقش بسیار مهمتری دارد. با این حال، برخی از عوامل تغذیه ای وجود دارد که می تواند به طور مثبت یا منفی بر بروز آکنه تأثیر بگذارد. در اینجا چند نکته وجود دارد که ممکن است برای شما مفید باشد:

• افزایش دریافت فیبر با مصرف میوه ها، سبزیجات، حبوبات و غلات کامل به بهبود عملکرد روده و از بین بردن سموم مرتبط با شروع بیماری کمک می کند.
• مصرف ویتامین C (یک آنتی اکسیدان) سیستم دفاعی بدن را تقویت می کند و در برابر باکتری های مسئول بیماری عمل می کند. برخی از منابع خوب ویتامین C عبارتند از: مرکبات (پرتقال، لیمو، گریپ فروت، کیوی)، بروکلی، فلفل قرمز و توت فرنگی.

حالا به اینجا دقت کنید:

رژیم آنلاین دکتر روشن ضمیر https://rdiet.ir/

اخیراً موضوع تصویر بدن باعث نگرانی والدینی شده است که با آنها کار می کنم. یکی از والدین گزارش می دهد که دختر نوجوانش اخیراً توجه منفی زیادی را نسبت به سایرین بر روی سایز خود متمرکز کرده است، شروع به خوردن کمتر در وعده های غذایی کرده و شروع به صرف زمان زیادی برای دیدن و مقایسه خود با چهره های مدل مانند کرده است. این والدین خاص نگران این بودند که اختلال خوردن ممکن است ایجاد شود و به درستی بر اساس برخی از علائمی که متوجه شده بود، ایجاد شود. آیا تا به حال شنیده اید که نوجوانتان بگوید: «من خیلی لاغر یا خیلی چاق هستم»، «من پوست خیلی روشن یا خیلی تیره دارم»، «من خیلی قد بلند یا خیلی کوتاه هستم»؟ اگر چنین است، نوجوان شما ممکن است با تصویر بدن خود درگیر باشد. به عنوان یک والدین، وقتی نگران تصویر بدن نوجوان خود و تأثیر منفی احتمالی آن بر عملکرد او هستید، چه می کنید؟

برای مبتدی ها، “تصویر بدن” چیست؟ تصویر بدن ماهیتی روانشناختی دارد و متاثر از عزت نفس (تا چه اندازه برای خود ارزش قائل است) و عزت نفس است و در طول زمان آموخته می شود. تصویر بدن دائماً در حال تغییر است و این شیوه ای است که فرد از بدن فیزیکی خود درک می کند و چگونه از درک دیگران از آن فکر می کند. تصویر بدن توسط اطرافیان فرد، پیام هایی که فرد از دیگران و از رسانه ها دریافت می کند و تجربیات او در زندگی شکل می گیرد. به طور خلاصه، تصویر بدن آن چیزی است که فرد وقتی به بدن خود فکر می کند، می بیند و احساس می کند.

نوجوانی معمولاً زمان بسیار دشواری است زیرا نوجوانان درباره جایگاه خود در دنیای بزرگتر مذاکره می کنند و اغلب احساس ناامنی یا سردرگمی می کنند. علاوه بر این، همانطور که همه ما می دانیم، تغییرات فیزیکی زیادی در نتیجه بلوغ رخ می دهد که می تواند عزت نفس فرد را کاهش دهد. طبق گزارش مرکز ملی اطلاعات سلامت روان، دختران سه برابر بیشتر احتمال دارد که تصویر بدنی منفی داشته باشند. این ممکن است به این واقعیت مرتبط باشد که دختران در دوران نوجوانی چربی بیشتری در بدن ذخیره می کنند که ظاهر و احساس کلی بدن آنها را تغییر می دهد. فشار زیادی بر روی نوجوانان وجود دارد که به دلیل اینکه چگونه “باید” به نظر می رسند، می تواند احساس طاقت فرسا داشته باشد و می تواند منجر به واکنش شدیدی شود که نگرانی های تغذیه ای یا پزشکی را در نظر نمی گیرد. برای نوجوانان دیدن این همه بازاریابی فست فود و تنقلات و در عین حال نگاه کردن به مدل‌ها، بازیگران، خواننده‌ها و دیگر چهره‌های عمومی که به‌طور غیرمعمول لاغر هستند یا «تصویر عالی» هستند، می‌تواند بسیار گیج‌کننده باشد.

همانطور که در مورد والدینی که در ابتدای این مقاله ذکر شد، بسیاری از والدین می خواهند از پسر نوجوان خود حمایت کنند اما در عین حال نگران هستند که اختلال خوردن ایجاد شود زیرا تصویر بدن نوجوان بسیار بد است. این یک نگرانی قانونی است – انجمن ملی اختلالات خوردن تخمین می زند که ۵ تا ۱۰ میلیون دختر و زن و ۱ میلیون پسر و مرد دارای اختلالات خوردن هستند.

به عنوان والدین، دانستن برخی چیزهای واقعی کمک می کند علائم و نشانه های اختلال خوردن که شامل (این لیست به عنوان جامع نیست):

۱. کاهش وزن غیر طبیعی ۲۵ درصد یا بیشتر بدون هیچ توضیح پزشکی
۲. کاهش قابل توجه در مصرف غذا و/یا انکار گرسنگی
۳. ورزش برای مدت طولانی با وجود خستگی، خستگی یا ضعف
۴. ترس شدید از افزایش وزن
۵. پاکسازی بعد از غذا
۶. گاهی اوقات پرخوری و سپس محدود کردن قابل توجه غذا در مواقع دیگر
۷. الگوهای غیرمعمول در دست زدن یا خوردن غذا

اگر فکر می‌کنید نوجوان شما دچار اختلال خوردن است یا در حال ابتلا به آن است، باید در اسرع وقت به دنبال درمان روان‌شناختی و پزشکی حرفه‌ای باشید و آگاه باشید که روند درمان یک اختلال غذایی پیشرفته می‌تواند زمان‌بر باشد. اگر نگران این هستید که فرزندتان تصویر بدنی ضعیفی دارد اما احساس نمی‌کنید که به اختلال خوردن واقعی مبتلا است، توصیه‌های زیر ممکن است مفید باشند:

۱. نوجوان خود را به خوردن، تماشای غذا خوردن او یا شروع بحث در مورد وزن تشویق نکنید. این کار باعث جلب توجه به مشکل می شود و ممکن است استرس شما را در مورد مشکل افزایش دهد.

۲. در مورد غذا یا وزن منفی صحبت نکنید و به ظاهر یک فرد فقط به خاطر لاغر بودنش اشاره نکنید.

۳. به عنوان والدین احساس گناه نکنید اگر نوجوان شما با تصویر بدنی خود دست و پنجه نرم می کند – این تقصیر شما نیست و مهم است که روی احساس گناه تمرکز نکنید، بلکه روی راه هایی که می توانید از آنها حمایت کنید تمرکز کنید.

۴. اجازه ندهید ترس شما را وادار کند که چیزهای دیگر در زندگی خود را نادیده بگیرید، مانند علایق بیرونی یا سایر اعضای خانواده که به توجه و حمایت شما نیاز دارند، درست مثل نوجوان شما که با تصویر بدنی خود مبارزه می کند.

۵. آنها را تحقیر نکنید و سعی نکنید آنها را با دیگران مقایسه کنید – این باعث کاهش بیشتر عزت نفس آنها می شود.

۶. اگر می خواهند در مورد آن صحبت کنند، اجازه دهید بدانند که شما آنجا هستید تا گوش کنید.

۷. بر کارهای دیگری که به خوبی انجام می دهند آنقدر تاکید دارند – نه فقط ظاهرشان که ارزش خود را چیزی فراتر از ظاهر فیزیکی بدانند.

۸. نوجوان خود را تشویق کنید تا در انجام کارهایی که از آن لذت می برد، فعال باشد نه تمرکز بر فعالیت های کاهش وزن خاص که سخت هستند و به جای سرگرمی احساس می کنند یک کار طاقت فرسا است.

۹. نوجوان خود را تشویق کنید تا هر روز چیزهای مثبتی در مورد خود بیابد – این ممکن است در ابتدا چالش برانگیز باشد اما به آنها کمک می کند تا روی شایستگی های خود و چیزهای مثبتی که می توانند به دیگران ارائه دهند تمرکز کنند.

۱۰. از غذاهای مقوی و لذت بخش در خانه لذت ببرید تا نوجوان شما وقتی می خواهد میان وعده بخورد احساس گناه نکند.

۱۱. در صورت امکان (و این بسیار دشوار است)، سعی کنید قرار گرفتن نوجوان خود را در معرض رسانه هایی که انواع بدن غیر واقعی را به تصویر می کشند، محدود کنید.

۱۲. اعمال تعارف – ستایش از آنچه انجام می دهند، نه ظاهر آنها.

۱۳. فرزندتان را دوست داشته باشید – او این را احساس خواهد کرد و پذیرش شما برای او بسیار مهم است حتی اگر آن را نشان ندهد!