به چه معناست "واقعیت خود را بسازید"?

آیا تا به حال فکر کرده اید که منظور از جمله “شما واقعیت خود را ایجاد می کنید” چیست؟

برخی افراد با شنیدن این جمله احساس قدرت می کنند. دیگران فکر می کنند BS مسخره است. کسانی که با آن احساس قدرت می کنند، گاهی همدلی و شفقت خود را از دست می دهند. آنها ممکن است با افراد چالش برانگیز بچرخند: “فکر می کنی چرا این سرطانی را که داری آشکار کردی؟” باعث می شود افرادی که این ایده را قبول می کنند نسبت به خود احساس وحشتناکی داشته باشند.

اما در اینجا یک حد وسط منطقی وجود دارد. بیایید نگاهی عمیق تر بیندازیم:

1. ما در دنیایی از فعالیت زندگی می کنیم که دائماً در درون و بیرون اتفاق می افتد. و همه این فعالیت ها تحت قوانین علت و معلولی است که ما ایجاد نمی کنیم. به این معنا ما واقعیت «خود» را خلق نمی کنیم. الان پیش من بمون…

2. هر چیزی که ما از طریق حواس خود تجربه می کنیم – اجازه دهید آن را داده های ادراکی بنامیم – داده های خامی هستند که تا زمانی که به آن معنا قائل نباشیم، معنایی ندارند. این ممکن است عجیب به نظر برسد، اما بسیار ساده است. اگر داده های ادراکی قادر به تجسم و انتقال معنا و ارزش خود بودند، ما هرگز در مورد چیزی اختلاف نظر نداشتیم! همه ما کیک شکلاتی و کلم بروکلی را به یک اندازه دوست داریم (یا به همان اندازه از آنها بدشان می آید) زیرا آنها معنی و ارزش خود را مستقیم و غیرقابل انکار به ما منتقل می کنند. این غذاها ذاتاً برای همه خوشایند یا ناخوشایند خواهند بود، بدون بحث. اما همه ما کیک شکلاتی و کلم بروکلی را دوست نداریم! ما ویژگی های آنها را می بینیم، بو می کنیم و می چشیم، اما به آنها معنا و ارزش فردی خودمان می دهیم. کیک: “یوم!” بروکلی: “آخه!” و بر اساس معنا و ارزشی که به آن‌ها می‌دهیم، پاسخ‌های احساسی و داستان‌های خود را ایجاد می‌کنیم که سپس آن‌ها را به عنوان «تجربه خود از جهان» در نظر می‌گیریم. با این حال، آنچه که ما واقعاً تجربه می کنیم، تنها چیزی است که در مورد جهان فکر و احساس می کنیم — نه خود جهان. این راهی است که ما دائماً در حال ایجاد «واقعیت» خود هستیم.

وقتی این درک را داشته باشیم، چه کنیم؟

با درک این نکات، هنگامی که به شخص مبتلا به سرطان با سخاوت گفته می شود که بیماری خود را ایجاد کرده است، چگونه می تواند با چالش سرزنش شدن برای رنج خود مقابله کند؟ آنها می توانند درک کنند که همه فعالیت ها، از جمله ایجاد بیماری مانند سرطان، از علل و شرایطی ناشی می شود که قانون علت و معلول بر آنها حاکم است.

به عنوان مثال، شما جایی را انتخاب می کنید که آب و هوای زیبا و فرصت های شغلی عالی داشته باشد. بی‌آنکه بدانید، شاید آن مکان دارای سطوح بالایی از آلاینده‌های قابل بلع نیز باشد که باعث ایجاد سرطان یا برخی بیماری‌های دیگر در شما می‌شود. شما آنجا حرکت نکردید زیرا می خواستید سرطان را در بدن خود آشکار کنید. بنابراین شما سرطان خود را “خلق” نکردید.

بنابراین ایده “خلق واقعیت خود” توجیهی برای سرزنش دیگران یا سرزنش خودمان نیست. در عوض، فرصتی است برای دلسوزی نسبت به یکدیگر، زیرا در آگاهی ما رشد می کند که آنچه را که “تجربه زندگی” خود می نامیم، تماس مستقیم با یک “جهان بیرونی” نیست. تجربه ما پس از فیلتر شدن داده های دنیای بیرون از طریق تمام باورها، خاطرات و الگوهای فکری همیشگی ذهن ما، هجومی است که تجربه می کنیم!

وقتی متوجه شدیم که چالش‌های واقعی از دنیا سرچشمه نمی‌گیرند، بلکه از آنچه در ذهن خود از جهان می‌سازیم، می‌توانیم شروع به درک یک واقعیت بسیار مهم کنیم: اینکه، اگر بخواهیم بدانیم واقعاً چه خبر است، باید عمیق‌تر نگاه کنیم و عمیق‌تر درباره تجربیات و حالات عاطفی‌مان فکر کنیم.

آیا این به این معنی است که شما باید همیشه خوشحال باشید؟

خیر هیچ فایده ای ندارد وانمود کنیم که درد و رنج واقعی رخ نمی دهد. بدیهی است، و اغلب چنین است. اما ممکن است حتی فراتر بروید و فکر کنید: “چگونه می توانم در چنین دنیایی شاد باشم؟” و در مورد آن می‌توانم بگویم که شادی به‌طور طبیعی بخشی از انسانیت ماست – احساس شادی با نگرش خودآگاهانه و بی‌اهمیت نسبت به دنیا برابری نمی‌کند: “من مال خودم را دارم، این همه چیز مهم است. من، من خیلی خوشحالم.” همه ما می دانیم که این شادی نیست.

بنابراین، لازم نیست وانمود کنید که از موقعیت خود یا اتفاقات وحشتناکی که در دنیا روی می دهد خوشحال یا خوشحال هستید. شما مجبور نیستید وانمود کنید که با هر چیزی که می گویید یا انجام می دهید خوشحال یا خوشحال هستید. اما شما می توانید “شاد” (مهربان و دلگرم کننده) بمانید و در میان چنین چالش هایی برای خود “شاد” (خوددوست) باشید.

مهربانی و تشویق طعم شادی است. وقتی با خود مهربان و مشوق هستید، می توانید با احساسات منفی در جهان عمدتاً با احساسات انسانی واقعی مهربانی، شفقت، همدلی و تشویق ارتباط برقرار کنید – به جای بیشتر با حالت های عاطفی گیج کننده پاسخ، اضطراب، ناامیدی و ناامیدی.

مهربان ماندن و تشویق کردن با خود، ذهن، قلب و بدن شما را در وضعیتی سالم، شاد و خلاق نگه می دارد. وقتی در چنین وضعیتی هستید، می‌توانید به چالش‌های خود به بهترین نحو پاسخ دهید.

بدون توجه به شرایط آشفته درونی یا بیرونی، شناخت و حفظ محیط درونی تزلزل ناپذیر محبت و تشویق خود، جواهری عمیق، راز و گرانبها است. این حکمت و قدرت واقعی است و شما را قادر می سازد تا به روش های سودمند به جهان کمک کنید.

شما می توانید آن را انجام دهید! موفق باشید!

#مهربانی #ذهن‌آگاهی

“هر کاری که ما انجام می دهیم از آن سرچشمه می گیرد و با وضعیت درونی ما در رابطه با خود رنگ می گیرد. با خود مهربان باشید.”

راهنمای ظالمانه برای زنده بودن کامل